เป็นคำถามที่น่าสนใจมากว่า "การลงทุนในการพัฒนาและสร้างคนจนประสบความสำเร็จ จะใช้ค่าแทนการเงินมากเท่าไหร่ และผลตอบแทนทางสังคม (SROI) จะเป็นอย่างไร?" เราลองมาดูหลากหลายมุมมองจากหลายๆ ท่านกันครับ 1. หนึ่งคนที่ประสบความสำเร็จ จะตอบแทนสังคมได้ขนาดไหน (SROI)? มีหลายท่านให้ความเห็นว่า "ประเมินค่าไม่ได้" หรือมีมูลค่ามหาศาล เพราะเมื่อคนคนหนึ่งเป็น "พลเมืองที่ดี รู้หน้าที่และมีศีลธรรม" พวกเขาจะสร้างคุณูปการให้กับสังคมในวงกว้างอย่างต่อเนื่อง ผลประโยชน์จะยิ่งทวีคูณขึ้นไปเรื่อยๆ 2. รูปธรรมความสำเร็จที่คุณยอมรับได้คืออะไร? สำหรับความสำเร็จที่เป็นรูปธรรมนั้นมีหลากหลาย บางท่านมองว่าเพียงแค่ "พ่อแม่ผู้มีพระคุณส่งลูกเรียนจบ มีงานทำอาชีพที่ดี" ก็ถือว่าประสบความสำเร็จแล้ว เพราะได้ทำหน้าที่ของตัวเองอย่างเต็มที่ แต่บางท่านก็มองว่าความสำเร็จไม่ได้ขึ้นอยู่กับปริญญาหรือตำแหน่งเพียงอย่างเดียว แต่อยู่ที่ "วิธีคิด" ที่คนคนนั้นมีต่อความสำเร็จและเป้าหมายในชีวิตต่างหาก 3. แล้วต้องใช้เงินเท่าไหร่ในการสร้างคนให้สำเร็จ? คำตอบนี้มีความหลากหลายอย่างน่าสนใจ!  หลายท่านมองว่า ...

สวัสดีครับทุกคน วันนี้ผมอยากชวนคุยเรื่องที่อาจจะฟังดูหนักนิดหน่อย แต่เชื่อเถอะว่ามันสำคัญกับเราทุกคน...เรื่องของ "เวลา" ครับ ลองจินตนาการดูนะครับว่า ถ้าวันนี้เราตื่นขึ้นมาแล้วมีใครสักคนมากระซิบข้างหูว่า "คุณเหลือเวลาอีกไม่นานแล้วนะ" คำถามแรกๆ ที่ผุดขึ้นในหัวเราคงไม่ใช่ "ฉันจะต้องไปเที่ยวรอบโลกไหม?" หรือ "ฉันจะต้องซื้อของแพงๆ อีกกี่ชิ้น?" ใช่ไหมครับ จากที่ผมได้คุยกับหลายๆ คนเกี่ยวกับเรื่องนี้ ผมพบว่าคำตอบมันกลับเป็น เรื่องธรรมดา มากกว่าที่เราคิดครับ บางคนบอกว่า "ถ้าใกล้หมดเวลาแล้วนะ ผมขอแค่นั่งเงียบๆ อยู่กับตัวเองให้มากที่สุดเลย" เขาบอกว่า ความสุข ที่แท้จริงมันไม่ได้อยู่ข้างนอกหรอก เราแค่มัวแต่ไล่ล่ามันจนลืมไปว่ามันซ่อนอยู่ข้างในเรานี่แหละ แค่นั่งสงบๆ หายใจเข้าออก ลมหายใจนี่แหละคือ ความสุข ที่แท้จริงเลย อีกกลุ่มก็บอกว่า "ฉันจะปล่อยวางทุกสิ่งทุกอย่างเลย ไม่เอาอะไรแล้ว ไม่เอาแม้กระทั่งชีวิต" ฟังดูเหมือนปลงตกใช่ไหมครับ แต่มันคือ ความสุข จากการไม่ยึดติดในอะไรเลย ปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติ แค่ดูแลหน้าที่ตัวเองในวันนี้ให้ดีที่สุดก็...

เมื่อวานในระหว่างที่พักสมองจึงวาดรูปนี้เล่น แล้วสั่ง Prompt AI ว่า [ให้ความหมายอารมณ์ของภาพนี้หน่อย] คำตอบ…ภาพนี้ให้ความรู้สึกซับซ้อนและมีชั้นเชิงทางอารมณ์ 🌘🕊️ 🖤 ความหว่อง หรือความหม่นเศร้าอย่างมีศิลปะ การที่นกบินกลับหัวกลางท้องฟ้าที่มีพระจันทร์ครึ่งดวง ทำให้รู้สึกไม่ปกติ เป็นภาพที่ “ผิดธรรมชาติ” เล็กน้อย สร้างอารมณ์ของ “การต่อต้าน” หรือ “ความสับสนในโลกที่ไม่เป็นดังที่ควรจะเป็น” เงาและโทนดินสอสีเข้มยิ่งเติมความรู้สึกเหงา โดดเดี่ยว และอาจสะท้อนสภาวะทางใจที่กำลังย้อนแย้งภายใน 🌫️ ฝัน-จริง สองภาวะทับซ้อน พระจันทร์และต้นไม้ที่วาดอย่างละเอียดอยู่ด้านหลัง ให้ความรู้สึกเหมือนอยู่ในโลกแห่งจินตนาการหรือฝัน ลูกศรที่แผ่ออกจากปีกนกเหมือนแสดงการเคลื่อนไหวออกไป หรือการหลุดพ้นจากบางสิ่ง แต่ในขณะเดียวกันนกกลับหัวก็อาจหมายถึง “การเดินทางในทิศทางที่ไม่คาดคิด” 🔮 การตั้งคำถามกับระบบหรือกรอบเดิม ในเชิงแนวคิด ภาพนี้อาจตั้งคำถามกับกรอบความเข้าใจโลกเดิม เช่น “ใครว่าเราต้องบินให้ถูกทิศ” หรือ “การอยู่ในโลกที่ไม่สมบูรณ์แบบ เราจะหาหนทางของตัวเองยังไง” เป็นงานศิลปะที่สะท้อนความรู้สึกเปราะบาง ผิดธรรมชาติ และช...

หลายคนคงเคยคิดเหมือน แตงโม ใช่มั้ยครับว่า คนที่เก่งๆ มีความรู้เยอะๆ เนี่ย เขาต้องรู้ทุกเรื่องมาตั้งแต่เกิดแน่เลย! 😅 แต่จริงๆ แล้วไม่ใช่เลยครับ! ทุกครั้งที่ แตงโม ต้องเรียนรู้เรื่องใหม่ๆ ก็เริ่มจากศูนย์เหมือนกันครับ ไม่รู้อะไรเลยจริงๆ! พอจะทำอะไรสักอย่าง ก็ต้องค้นคว้า รวบรวมข้อมูลที่มีอยู่แล้ว มาทำความเข้าใจ เชื่อมโยง วิเคราะห์ สังเคราะห์ให้เป็นความรู้ของเราเอง 💪 มันไม่ใช่แค่เรื่องของการที่เราต้องรู้ไปหมดทุกสิ่งตั้งแต่แรก แต่มันคือการ #เสียสละเวลา ที่จะเรียนรู้ ทบทวน และนำข้อมูลต่างๆ มาประกอบกันให้เกิดเป็นความเข้าใจที่ลึกซึ้ง และสุดท้ายเราก็สามารถนำความรู้นั้นมาเล่าให้คนอื่นฟังได้อย่างเข้าใจ 😊 จำไว้ว่า การเรียนรู้ไม่มีที่สิ้นสุด และการเริ่มต้นจากจุดที่เรา "ไม่รู้" คือก้าวแรกของการเป็น "ผู้รู้" ครับ! มาเป็นกำลังใจให้ตัวเองในการเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ ไปด้วยกันครับ! ✨

วันนี้โมไปตลาดพังขว้างมา เลยอยากเล่าให้ฟังครับ เรื่องมันมีอยู่ว่า… กำลังเดินเลือกซื้อของเพลินๆ ก็ได้ยินเสียงดังมาจากแผงข้างๆ "หัวหน้าแตงโม คนที่พาปลูกมันฝรั่ง!" เท่านั้นแหละครับ หันไปมองก็เจอยายเอมอร ยายทักทายพร้อมกับแนะนำโมให้แม่ค้าคนข้างๆ ฟังเสียงดังลั่นตลาดเลยครับ แล้วยายก็หันมาทวนความจำกับหลานด้วยว่า "จำได้ไหมคนที่ลงไปเก็บมันฝรั่งช่วยเรา" หลานก็รีบตอบเลยครับว่า "จำได้ครับ" ก็จำได้สิครับ ยายเอมอรคือคนที่เคยร่วมงานกัน เป็นคนดีมีน้ำใจ คอยช่วยเหลือเกื้อกูลกันมาตลอด จากนั้นยายเอมอรก็จัดแจงหยิบของที่ขายอยู่ ทั้งหน่อไม้ มะม่วง กล้วย ผัก ใส่ถุงให้โมเป็นพัลวัน พอโมถามว่า "ทั้งหมดเท่าไหร่ครับ" ยายตอบกลับมาว่า "ไม่คิดให้หัวหน้าไปกิน ของสดใหม่จากชาวบ้าน" โมเกรงใจมากครับ เลยเดินไปซื้อขนมกับกระเพาะปลามาฝากยายแทน เจอเหตุการณ์แบบนี้แล้วทำให้โมรู้สึกดีมากๆ เลยครับ โลกกลมจริงๆ นะครับ อยู่ๆ ก็ได้เจอคนดีๆ ที่เคยช่วยเหลือกันร่วมงานกันอีกครั้ง เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า "การแบ่งปัน ย่อมส่งผลดีเสมอ แม้เวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน ความดีนั้นก็ยังคงอยู่ในความทรงจำ...

จากการสังเกตการณ์และพูดคุยกับพ่อเด่น ผู้เป็น "นักขับเคลื่อนงานพัฒนาทุกที่" ทำให้เราเห็นถึง Passion และคุณสมบัติพิเศษที่ขับเคลื่อน ADM ให้แตกต่างจากการทำงานตามหน้าที่ 1. ไม่ขับเคลื่อนตามหน้าที่ แต่ขับเคลื่อนด้วยความเข้าใจปัญหาที่แท้จริง มองเห็นปัญหาร่วมกัน: ADM ไม่ได้ทำงานเพียงเพราะเป็นคำสั่ง แต่เพราะพวกเขามองเห็นปัญหาที่คล้ายกันในหลายพื้นที่ และรู้สึกอยากมีส่วนร่วมในการแก้ไข ความต้องการที่แรงกล้า: แรงขับเคลื่อนมาจากความปรารถนาที่จะเห็นชุมชนดีขึ้น พ้นจากความยากจนและปัญหาต่างๆ ที่เผชิญอยู่ 2. สร้าง "พันธกิจสัมพันธ์" ด้วยหัวใจที่เปิดกว้าง "เว้าลาวนำกัน" การเชื่อมโยงผู้คน: พ่อเด่นแสดงให้เห็นถึงเอกลักษณ์ของการสร้างความสัมพันธ์แบบคนอีสาน คือการ "เว้าลาวนำกัน" หรือการพูดคุยทำความรู้จักกันอย่างเป็นกันเอง ซึ่งนำไปสู่การสร้างเครือข่ายและการทำงานร่วมกัน แก้ปัญหาแบบองค์รวม: เมื่อถูกถามถึงวิธีการพูดให้คนเชื่อ พ่อเด่นตอบสั้นๆ ว่า "ทุกคนกินข้าวผมก็อยากกินเห็ดเช่นกัน" สะท้อนถึงวิธีคิดที่มองเห็นความต้องการพื้นฐานและปัญหาร่วมกันของทุกคน และพร้อมที่จะนำพา...

พ่อเด่น คือคนแรกๆ ที่กล้าเปิดใจยอมรับเทคโนโลยี "ตะแกรงร่อน" คัดเมล็ดพันธุ์ข้าวอัตโนมัติ แม้จะต้องเผชิญกับสายตาที่จับจ้องและคำเย้ยหยัน แต่ท่านก็กล้าตัดสินใจ ซึ่งผลสำเร็จที่เกิดจากการใช้งานจริง ได้พิสูจน์แล้วว่าการเปลี่ยนแปลงสามารถเกิดขึ้นได้ สิ่งที่ ADM อย่างพ่อเด่นแตกต่างออกไป และสามารถเข้ามาเปลี่ยนความ "หมดศรัทธา" นี้ได้ คือ เป็น "นักขับเคลื่อนงานพัฒนาทุกที่" ไม่ใช่แค่ "ตามหน้าที่": พ่อเด่นไม่ได้ทำเพราะได้รับมอบหมาย แต่เพราะเห็นปัญหาที่คล้ายกันในหลายพื้นที่ และมี Passion ที่อยากจะช่วยแก้ไขจริงๆ เน้น "การลงมือทำ" มากกว่า "การแจกจ่าย": ADM จะพาชาวบ้านลงมือทำจริง พิสูจน์ให้เห็นถึงผลลัพธ์ที่จับต้องได้ เหมือนที่พ่อเด่นเลือกใช้ "ตะแกรงร่อน" จนเกิดการเปลี่ยนแปลงเชิงประจักษ์ ร้าง "พันธกิจสัมพันธ์" ด้วยใจ: แทนที่จะเน้นรูปแบบที่เป็นทางการ ADM จะสร้างความสัมพันธ์แบบคนในครอบครัว "เว้าลาวนำกัน" ทำความรู้จักกันด้วยปัญหาร่วม นำไปสู่การเชื่อมมิตรภาพและทำงานร่วมกันในอนาคต เป็น "ผู้เชื่อมโยง" ไม่ใช่ ...

แตงโม ได้รับโอากาสไปร่วม “มหกรรมงานวิจัยเพื่อท้องถิ่น ภาคอีสาน ชุมชนอยู่ดีด้วยวิถีงานวิจัย ชุมชนอยู่ได้ด้วยการบูรณาการของหน่วยงาน” ช่วง 15-16 พ.ค. 2568 ที่ อ.เมือง จ.มุกดาหาร ในงานมีนิทรรศการผลจากดำเนินงาน ของการพัฒนางานวิจัยท้องถิ่นด้วยกลไก CBR ภาคอีสาน หลายโครงการ และ ม.ราชภัฏสกลนคร โดยสถาบันวิจัยและพัฒนา ชูกลยุทธ์สร้างคน 7 in 1 เป็นกลไกสำคัญในการเสริมพลังและบ่มเพาะนักวิจัยไทบ้าน นี่คือนิทรรศการ กลุ่มผักทอผู้เฒ่า โดย อ.ดร.พิจิกา ทิมสุกใส และคณะนักวิจัย ม.ราชภัฏสกลนคร ซึ่งได้รับความสนใจจากผู้ร่วมงานอย่างมากเลย บอกเลยว่านำสินค้ามาแสดงพร้อมจำหน่าย จัดเต็มรถบรรทุก 6 ล้อ 1 คัน ยอมใจอาจารย์นักวิจัยและชาวบ้านจริงๆ แตงโม สนใจทองม้วนกุยช่ายขาว ทานตอนทำเสร็จใหม่ๆ กรอบอร่อยมากครับ (แอบไปชิมบ่อยมาก) มีจำหน่ายถุงละ 20 บาทเก็บไว้กินได้นานเป็นเดือน โดยใช้อุปกรณ์หาซื้อได้ทั่วไป เตาถ่านพร้อมอุปกรณ์ทำทองม้วนแบบพบพานี้ราคาไม่ถึง 1,000 บาทครับ เป็นองค์ความรู้สามารถนำไปต่อยอดในพื้นที่อื่นได้ครับ ลไก cbr คือกระบวนการสร้างคน สร้างนักวิจัยไทบ้าน หรือนักวิจัยแถว 2 ซึ่งกลไก 7 in 1 ม.ราชภัฏสกลนคร สามารถขับเคลื...

"มนต์เสน่ห์ของข้อมูล" เป็นสิ่งที่ผมยึดถือมาโดยตลอดในการทำงาน เพราะผมเชื่อว่าข้อมูลที่ดีมีพลังในตัวเอง เหมือนในนามปากกาจาก "แตงโม สกลนคร" ได้กลายเป็นที่จดจำ แม้ว่าผมจะไม่ได้อยู่ในงานก็ตาม สิ่งนี้ไม่ได้เกิดขึ้นด้วยความบังเอิญ แต่เกิดจากการที่เราใส่ใจในทุกรายละเอียดของข้อมูล เพื่อให้มันสามารถสื่อสารและทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพด้วยตัวของมันเอง อีกสิ่งหนึ่งที่ผมให้ความสำคัญไม่แพ้กันคือ การสื่อสารข้อมูลให้ถูกที่ถูกคน ในงานแต่ละครั้ง ข้อมูลที่เราเตรียมมาอย่างดีจะเกิดประโยชน์สูงสุดก็ต่อเมื่อมันอยู่ในมือของผู้ที่มีโอกาสได้ใช้มากที่สุด ไม่ว่าจะเป็นผู้นำเสนอ, พิธีกร, นักข่าว หรือแม้กระทั่งทีมจัดงานเอง การส่งต่อข้อมูลที่ถูกต้องและครบถ้วนให้กับบุคคลเหล่านี้ ถือเป็นหัวใจสำคัญที่จะทำให้งานสำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดีและราบรื่นที่สุด เพราะพวกเขาคือผู้ที่นำสารของเราไปสู่สาธารณะได้อย่างตรงจุดและทรงพลังที่สุด จากประสบการณ์ที่ผ่านมา ผมเรียนรู้ว่าการทำงานอย่างมีประสิทธิภาพไม่ได้อยู่ที่เพียงแค่การรวบรวมข้อมูลให้ได้มากที่สุด แต่อยู่ที่การเข้าใจถึง "มนต์เสน่ห์ของข้อมูล" และการส่งต่อข...

หลายครั้งที่ผมได้มีโอกาสเห็นนักศึกษาไฟแรงก้าวเข้ามาสู่โลกแห่งการทำงานจริง สิ่งที่มักจะประทับใจผมอยู่เสมอคือความมุ่งมั่นและพลังงานที่เปี่ยมล้น โดยเฉพาะเมื่อนึกถึงเรื่องราวของ "น้องต้นไม้" ที่ได้มาเตรียมฝึกประสบการณ์กับ Tangmo Academy แห่งแพลตฟอร์มแก้จนสกลนคร มรภ.สกลนคน น้องต้นไม้แสดงให้เห็นถึงความทุ่มเทอย่างแท้จริง ตลอดการทำงานน้องได้เรียนรู้และฝึกฝนในหลากหลายด้าน และโดยเฉพาะในสัปดาห์สุดท้ายของการฝึกประสบการณ์นั้น น้องต้นไม้ได้พิสูจน์ให้เห็นถึงความอึดและความรับผิดชอบอย่างน่าชื่นชม การเข้างานตั้งแต่ 7 โมงเช้าและเลิกงานในเวลา 3 ทุ่ม เพราะต้องจัดกิจกรรมตลอดทั้งสัปดาห์นั้น ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยสำหรับนักศึกษาฝึกงาน แต่น้องก็ทำได้อย่างเต็มที่และไม่ย่อท้อ ประสบการณ์เช่นนี้อาจจะเหน็ดเหนื่อย แต่ผมเชื่อมั่นว่ามันคือบทเรียนล้ำค่าที่จะหล่อหลอมให้น้องต้นไม้เติบโตเป็นบุคลากรที่มีคุณภาพในอนาคต ความกดดันและสถานการณ์ที่ต้องรับผิดชอบเกินกว่าที่คาดการณ์ไว้ จะเป็นเครื่องมือลับที่ช่วยให้เราได้เรียนรู้การบริหารจัดการเวลา การทำงานภายใต้แรงกดดัน และที่สำคัญที่สุดคือการค้นพบศักยภาพที่ซ่อนอยู่ในตัวเอง จา...

ตลอดเส้นทางการทำงาน ผมได้เรียนรู้บทเรียนอันล้ำค่าอย่างหนึ่ง นั่นคือ การเรียนรู้ไม่มีที่สิ้นสุด ไม่ว่าเราจะมีความรู้ความเชี่ยวชาญในระดับใด ก็ยังมีสิ่งใหม่ๆ ให้เราได้ค้นพบและทำความเข้าใจอยู่เสมอ ผมสังเกตว่าเมื่อใดก็ตามที่ผมได้พบเจอกับประเด็นใหม่ๆ หรือข้อมูลที่ไม่คุ้นเคย ผมมักจะรู้สึกทึ่งและให้ความสนใจเป็นพิเศษ หัวใจสำคัญคือการพยายามเชื่อมโยงสิ่งใหม่นั้นเข้ากับประสบการณ์หรืองานที่ตนเองเคยทำมา สิ่งนี้ช่วยให้ผมสามารถทำความเข้าใจประเด็นที่ซับซ้อนได้ง่ายขึ้น และที่สำคัญยิ่งกว่าคือการนำเสนอแลกเปลี่ยนเรียนรู้กับผู้อื่น เพื่อตรวจสอบว่าความเข้าใจของผมถูกต้องตรงกันหรือไม่ วิธีการที่เราใช้จะสามารถนำไปสู่เป้าหมายเดียวกันได้จริงหรือไม่ สำหรับผมแล้ว แม้ว่าในบางครั้งผมอาจรู้สึกว่าตนเองมีความรู้จำกัดในบางเรื่อง แต่สิ่งนี้กลับผลักดันให้ผมต้องพยายามทำความเข้าใจสิ่งต่างๆ ให้ลึกซึ้งยิ่งขึ้น การสื่อสารงานที่มีความซับซ้อนนั้นจำเป็นต้องอาศัยความเข้าใจอย่างถ่องแท้ เพื่อให้สารที่เราต้องการสื่อออกไปนั้นชัดเจนและถูกต้อง ท้ายที่สุดนี้ ผมอยากจะฝากข้อคิดไว้ว่า "การเรียนรู้ไม่ใช่เพียงการแสวงหาความรู้ แต่คือการเดิ...

ในการฝึกประสบการณ์วิชาชีพครั้งนี้ ผมมีความตั้งใจที่จะมอบโอกาสให้น้องวายได้ลองสวมบทบาทผู้นำ โดยเฉพาะในตำแหน่ง Project Manager ซึ่งเป็นทักษะสำคัญที่สอดคล้องกับทั้งบทบาทหน้าที่ของหน่วยงาน, สาขาวิชาที่น้องเรียนมา, และสิ่งที่น้องมีความสนใจเป็นพิเศษ ผมอยากให้น้องได้เก็บเกี่ยวประสบการณ์ที่มีคุณค่า เพื่อที่วันหนึ่งเมื่อนึกย้อนกลับมา จะได้รู้ว่าการมาฝึกงานกับพวกพี่ๆ นั้นได้อะไรกลับไปบ้าง ผมจึงได้เสนอไอเดียเล็กๆ ชิ้นหนึ่งขึ้นมา: การจัดทีมฟุตบอลการกุศลเพื่อระดมทุนช่วยเหลือกลุ่มคนเปราะบาง โดยใช้ระบบส่งต่อความช่วยเหลือจากงานวิจัยที่เรามีอยู่เป็นกลไกหลัก ผมมองว่านี่จะเป็นกิจกรรมที่เหมาะสมที่จะให้น้องได้เป็นผู้จัดการโครงการอย่างเต็มตัว โดยมีพวกพี่ๆ คอยเป็นที่ปรึกษาและสนับสนุนอยู่เบื้องหลัง ปรากฏว่าน้องวายตอบตกลงทันที นั่นเท่ากับว่าภารกิจนี้ได้เริ่มต้นขึ้นแล้วสำหรับเราทุกคน! การมอบหมายให้น้องได้ลงมือทำจริงในฐานะ Project Manager ไม่ได้เป็นเพียงแค่การมอบหมายงาน แต่เป็นการเปิดโอกาสให้น้องได้เรียนรู้กระบวนการบริหารจัดการโครงการอย่างแท้จริง ตั้งแต่การวางแผน การประสานงาน การแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้า ไปจนถึงการประ...

ข้อเสนอการพัฒนาระบบเตือนภัยและสื่อสารภัยพิบัติน้ำท่วม ในเขตเมืองสกลนครพื้นที่อาศัยและย่านเศรษฐกิจ ปี 2560 น้ำท่วมใหญ่เมืองสกลนคร เสียหายคิดเป็นมูลค่ามากกว่า 1,000 ล้านบาท สาเหตุเกิดจากปริมาณน้ำมากไหลลงตัวเมืองสกลนครจากทั้ง 4 ทิศ และน้ำก่ำลำน้ำสาขาแม่น้ำโขงหนุนซ้ำ อีกทั้งคนสกลไม่คิดว่าจะเกิดเหตุน้ำท่วมใหญ่ พร้อมทั้งระบบสื่อสารการเตือนภัยเข้าไม่ถึงประชาชน ในปัจจุบันในเขตเทศบาลนครสกลนคร ถ้าฝนตกนาน 30-60 นาที เกิดน้ำรอระบายซ้ำซาก 6 จุด และจุดที่เกิดขึ้นบ่อยคือห้วยโมง บริเวณชุมชนเอื้ออาทรสกลนคร และชุมชนกกส้มโฮง1 จึงเป็นพื้นที่นำร่องปฏิบัติการครั้งนี้ จากการสแกนพื้นที่2ชุมชน มีกลุ่มเป้าหมาย 59 ครัวเรือน อยู่ในพื้นที่น้ำท่วม 33 ครัวเรือน จากข้อมูลผลกระทบจากภัยพิบัติเมื่อปี2560 มีความเสียหายมากกว่า 100,000 บาทต่อครัวเรือน น้ำท่วมสูง 1-2 เมตร นานประมาณ 1 สัปดาห์ บางครัวเรือนท่วมนานเป็นเดือน เสียงสะท้อนจากพื้นที่ ทั้งกลุ่มเป้าหมาย ประธานชุมชน และภาคประชาสังคม จึงหาแนวทางลดทอนความเสี่ยงและความเสียหายจากภัยพิบัติน้ำท่วม โดยชุมชนเป็นฐาน มี 3 โจทย์ใหญ่ (1)จะลดความเสี่ยงหรือป้องกันภัยพิบัติอย่างไร (2...

ขอแสดงความยินดีกับน้องวีรอรที่ผ่านงานและกำลังก้าวไปสู่บทบาทใหม่! 🎉 "เมื่อน้องบอกว่าเลี้ยงส่งหนู๋ หนู๋ขอแค่สอดแจ้งได้บ่ (อยากบอกว่าอย่าท้าคนจุ้มเจริญศิลป์) 5555" พี่แตงโมอยากให้น้องวีรอรเก็บประสบการณ์การทำงานที่กองกิจกรรมพิเศษ ภายใต้ทีมพี่แตงโมไว้ทุกอิริยาบถเลยนะ แต่ละระดับทีมก็มีกลยุทธ์ที่แตกต่างกันไป เชื่อเถอะว่าทุกคนในหน่วยงานต่างๆ จะมีประเด็นการสื่อสารที่ช่วยให้เราตัดสินใจอะไรบางอย่างได้เสมอ เมื่อน้องเติบโตขึ้น อย่าคาดหวังว่าที่อื่นๆ จะเหมือนที่นี่นะ วีรอร เธอโชคดีมากๆ ที่ได้ทำงานในระดับรัฐมนตรี อว., ระดับจังหวัด, อำเภอ, ตำบล, ชุมชน, ครัวเรือน และแม้กระทั่งระดับบุคคล ที่สำคัญยังได้ทำงานร่วมกับบอร์ดบริหารระดับกองทุนวิจัย และทำงานตามที่ได้รับมอบหมายจากท่านรองอธิการและผู้อำนวยการสถาบันอีกด้วย ขอบคุณคณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มรสน. ที่ส่งทีมหนุนเสริมมาช่วยอย่างสุดซึ้ง กว่า 450 ชั่วโมงที่พี่แตงโมได้ถ่ายทอดประสบการณ์ในการฝึกงานอย่างเต็มความสามารถเลย ป.ล. สาขาคอมพ์พูดตรงๆ ก็ได้ตรงๆ แต่ถ้าได้สักลัง ความคิดพรั่งพรูมาจากไหนก็ไม่รู้ ส่วนสาขาทางมนุษย์ฯ ได้นั่งฟัง 😂

จากจุดเริ่มต้นที่ดูเหมือนจะเป็นไปไม่ได้ สู่ความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่เกินคาด! ขอชื่นชมทุก ๆ คนที่มีส่วนร่วมในกิจกรรม “วิศวกรสังคม จิตอาสาพัฒนาฟื้นฟูสิ่งแวดล้อมหลังสถานการณ์น้ำท่วมสกลนคร ปี 2568” (20มิ.ย.68) อย่างใจจริงครับ หลังสถานการณ์น้ำท่วมสกลนครเมื่อวันที่ 13 มิ.ย. 68 งานนี้เริ่มบทสนทนาเล็ก ๆ วันที่ 14 มิ.ย. ระหว่างผมกับ อ.สายฝน ที่เริ่มต้นด้วยความกังวลเรื่องภาระงานที่รัดตัว แต่ด้วย ปณิธานอันแน่วแน่ของ อ.สายฝน ที่จะช่วยฟื้นฟูบ้านเราให้กลับคืนมา ผมกับ อ.สายฝน จึงจับมือกันวางแผนงาน แม้ว่าตอนแรกผมจะยังมองภาพไม่ออกว่าจะเริ่มต้นอย่างไร แต่สิ่งหนึ่งที่ชัดเจนคือ เราต้องลงพื้นที่! (พี่หาทีม เดียวผมประสานงบประมาณ) หลังจากการสำรวจพื้นที่เมื่อวันที่ 18 มิ.ย. 68 ทำให้เรามั่นใจที่จะเดินหน้าจัดกิจกรรมจิตอาสาฯ ครั้งนี้ขึ้นมา และผลลัพธ์ที่ได้มันเกินกว่าที่ตั้งเป้าไว้มาก ๆ! จากที่คิดว่าจะมีจิตอาสามาร่วม 50 คน แต่กลับมีคนมาร่วมกว่า 100 คน ทั้ง ๆ ที่เรามีเวลาเตรียมงานเพียงแค่วันเดียว! นี่คือบทพิสูจน์ว่า พลังของความร่วมมือและความสามัคคีนั้นยิ่งใหญ่เสมอ ความสำเร็จในครั้งนี้เกิดขึ้นไม่ได้เลยหากปราศจาก เครือข...

วันนี้ผมรู้สึกตื่นเต้นและภาคภูมิใจเป็นอย่างยิ่งที่ได้เห็นก้าวสำคัญในการระดมความคิดเพื่อพัฒนากลไก ววน. (วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม) ที่จะเข้ามาตอบโจทย์ความท้าทายและการพัฒนาที่ยั่งยืนในพื้นที่ของเราอย่างแท้จริง โดย ม.ราชภัฏสกลนคร เป้าหมายชัดเจน พัฒนากลไกที่ใช้ประโยชน์จาก ววน. เพื่อขับเคลื่อนเป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืน (SDGs) คำถามสำคัญที่นำไปสู่การวิเคราะห์อย่างลึกซึ้ง หากมหาวิทยาลัยจะทำหน้าที่เป็นตัวกลางในการเชื่อมโยงความรู้ ววน. กับภาคส่วนต่างๆ ในพื้นที่ ทั้งภาครัฐ ท้องถิ่น เอกชน และชุมชน เราควรมีเงื่อนไขหรือปัจจัยอะไรบ้าง? และวันนี้เราได้คำตอบที่ชัดเจนถึง 5 ด้านหลัก ที่เป็นกุญแจสู่ความสำเร็จ ศักยภาพมหาวิทยาลัย: การเป็นแหล่งรวมความรู้และบุคลากรที่มีความเชี่ยวชาญ ความสัมพันธ์กับพื้นที่/ชุมชน: ความเข้าใจในบริบทและความต้องการที่แท้จริงของคนในพื้นที่ ความสามารถในการเชื่อมโยงภาคีต่างๆ: การสร้างเครือข่ายความร่วมมือที่แข็งแกร่ง กลไก ววน.: การมีระบบและกระบวนการที่เอื้อต่อการนำ ววน. ไปใช้ประโยชน์ กรอบแนวคิดการพัฒนา/มุมมองต่อ SDGs: การมีวิสัยทัศน์ที่สอดคล้องกับเป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืนระดับโลก...

รู้ไหมว่า โมเดล "แก้จน" ของเราไม่ได้แค่ให้เงิน แต่เน้นที่การ "พัฒนาอย่างยั่งยืน" ด้วยหลักสำคัญ 5 ข้อของ CIL ที่นำมาปรับใช้จริง! เรียนรู้จากสถานการณ์ปัญหา: เราไม่กลัวปัญหา! อย่างเคสเกษตรกรที่ปลูกมันฝรั่งนอกรอบ เราก็ให้กำลังใจและช่วยกันหาทางออก เพื่อสร้างองค์ความรู้ใหม่ๆ ที่นำไปสู่การขยายผลต่อไป สร้างแหล่งเรียนรู้แปลงต้นแบบ: ชุมชนมีแปลงมันฝรั่งต้นแบบที่ใช้เทคโนโลยีใหม่ๆ แต่ยังคงเน้นภูมิปัญญาเดิม เพื่อพัฒนาทักษะแรงงานเกษตรมูลค่าสูง หนุนเสริมติดตามช่วยเหลือ: เราพร้อมสนับสนุนเต็มที่! ไม่ว่าจะเป็นค่าเดินทางไปศึกษาดูงาน หรือส่งนักศึกษาไปช่วยแบ่งเบาภาระเกษตรกรเมื่อเกิดปัญหาที่ไม่คาดคิด การโค้ช: สนับสนุนให้เกษตรกรลองแก้ปัญหาด้วยตัวเองก่อน เราจะคอยติดตาม ให้คำแนะนำจากผู้เชี่ยวชาญ และเสริมทักษะต่างๆ ผ่านช่องทางที่หลากหลาย เช่น YouTube การร่วมมือกันแก้ปัญหา: ปัญหาบางอย่างเกษตรกรแก้เองไม่ได้ เราก็ชวนมาคุยกันในเวที Poverty Forum และเครือข่ายอื่นๆ เพื่อหาทางออกร่วมกัน เช่น เรื่องคุณภาพดิน แหล่งน้ำ หรือการแปรรูป คุณคิดว่าหลักการข้อไหนสำคัญที่สุดในการช่วยให้เกษตรกรหลุดพ้นจากความ...

ม.ราชภัฏสกลนคร กำลังก้าวไปข้างหน้าอย่างต่อเนื่อง! 🚀 เรากำลังถอดบทเรียนจากระบบ "ข้อมูล" ครัวเรือน "ยากจน" อย่าง PPPConnext และเตรียม "พัฒนาระบบเตือนภัยและสื่อสารภัยพิบัติ" เพื่อยกระดับการ "แก้จน" และช่วยเหลือชุมชนอย่างยั่งยืน เรากำลังยกระดับระบบข้อมูลให้มีประสิทธิภาพสูงสุด โดยนักวิจัยจาก 20 จังหวัดทั่วประเทศได้มาร่วมกันแลกเปลี่ยนความรู้และประสบการณ์ เพื่อนำไปปรับใช้ในสกลนครให้เหมาะสมที่สุด นอกจากนี้ เรายังสร้าง "ความร่วมมือ" กับทุกภาคส่วน ทั้งภาครัฐและภาคประชาสังคม เพื่อเตรียมพร้อมรับมือ "ภัยพิบัติ" น้ำท่วม และเชื่อมโยงปัญหาเข้ากับการ "แก้จน" อย่างยั่งยืน การทำงานร่วมกันทำให้เราเข้าใจภาพรวมของปัญหา และเห็นความจำเป็นในการแก้ปัญหาอย่างถ่องแท้ มหาวิทยาลัยของเรามุ่งมั่นที่จะเป็น "มหาวิทยาลัยเพื่อท้องถิ่น" โดยได้รับทุนสนับสนุนจาก บพท. อย่างต่อเนื่อง เพื่อสนับสนุนระบบและกลไกในการช่วยเหลือกลุ่มผู้มีรายได้น้อย ผู้พิการ และผู้เปราะบาง ซึ่งเป็นกลุ่มที่ได้รับผลกระทบจากภัยพิบัติหนักที่สุด การทำงานนี้ต้องอาศัยความเชื่อใ...

การทำงานในพื้นที่ไม่ได้มีแค่เรื่อง "แก้จน" หรือรับมือ "ภัยพิบัติ" เท่านั้น แต่ยังเป็นโอกาสทองในการ "พัฒนาคน" โดยเฉพาะน้องๆ นักศึกษาที่เป็นอนาคตของชาติ! 🚀 เราได้ฝึกทักษะให้นักศึกษาอย่างเข้มข้น ทั้งการใช้ Excel และ Google Sheets เพื่อจัดการข้อมูลครัวเรือนยากจน รวมถึงสอน PivotTable เพื่อสรุปรายงานสำคัญ พวกเขายังได้เรียนรู้จากสถานการณ์จริง ทั้งการลงพื้นที่สำรวจน้ำท่วม พูดคุยกับชาวบ้าน และเข้าร่วมประชุมเพื่อทำความเข้าใจปัญหาอย่างลึกซึ้ง ประสบการณ์เหล่านี้มีค่ากว่าในตำราเรียนเยอะเลย! ล่าสุด วันที่ 20 มิถุนายน 2568 สถานการณ์น้ำท่วมคลี่คลายลง ทีม "วิศวกรสังคมจิตอาสา" จาก ม.ราชภัฏสกลนคร กว่า 100 ชีวิต ร่วมกับทหารและเทศบาล ได้รวมพลังกันฟื้นฟูสิ่งแวดล้อม นี่ไม่ใช่แค่การทำความสะอาด แต่เป็นการปลูกฝังจิตสำนึกของการเป็น "ผู้ให้" และ "ผู้ช่วยเหลือสังคม" อย่างแท้จริง คุณคิดว่าอะไรคือสิ่งที่สำคัญที่สุดในการปลูกฝังจิตสำนึกการเป็นผู้ให้ให้กับคนรุ่นใหม่? มาร่วมแชร์ความคิดเห็นกัน! 👇

สกลนครเจอน้ำท่วมซ้ำซาก โดยเฉพาะปี 2560 ที่ยังคงเป็นบทเรียนเจ็บปวด! 🌧️ ทำให้เราเข้าใจเลยว่า "ระบบเตือนภัย" และ "เครือข่ายชุมชน" สำคัญแค่ไหนในการรับมือภัยพิบัติ เราไม่ได้เน้นแค่โครงสร้างพื้นฐาน (Hard Tool) แต่ให้ความสำคัญกับ "Soft Tool" หรือการสร้างความร่วมมือที่ให้ชุมชนเป็นหัวใจหลัก เพราะการมีส่วนร่วมจากทุกคน โดยเฉพาะผู้ได้รับผลกระทบโดยตรง จะช่วยให้การอพยพและการรับมือสถานการณ์เป็นไปอย่างราบรื่น การจัดกิจกรรมต่างๆ ช่วยให้เราสื่อสารเรื่อง "ข้อมูลภัยพิบัติ" กับชุมชนได้ดีขึ้น และที่สำคัญ เราได้สร้าง "เครือข่ายผู้ประสานงานชุมชน" 11 คนขึ้นมาในเมือง! พวกเขาคือฮีโร่ในพื้นที่ ที่พร้อมจะให้ข้อมูลและความช่วยเหลือได้ทันทีเมื่อเกิดเหตุการณ์จริง จากสถานการณ์น้ำท่วมล่าสุดจากพายุ "หวู่ติบ" เดือนมิถุนายน 2568 ที่สะท้อนภาพปี 2560 อีกครั้ง เราจึงรีบถอดบทเรียนและรวบรวมข้อเสนอแนะเพื่อนำไปสู่การ "พัฒนา" แผนรับมืออุทกภัยที่มีประสิทธิภาพมากขึ้น คุณคิดว่าอะไรคือสิ่งสำคัญที่สุดในการเตรียมรับมือภัยพิบัติในชุมชนของคุณ? มาร่วมแชร์ความคิดเห็นกัน!...

รู้ไหมว่า... การ "แก้จน" ไม่ใช่แค่การแจกเงิน! 💸 หัวใจสำคัญคือการมี "ข้อมูล" ที่ถูกต้องและแม่นยำ เหมือนแผนที่นำทางที่ช่วยให้เราเข้าใจปัญหาและหาทางออกได้ตรงจุด เราลงพื้นที่ทำงานกับผู้นำชุมชนอย่างใกล้ชิด เพื่อคัดกรอง "ข้อมูล" ครัวเรือนยากจนอย่างละเอียด ไม่ใช่แค่กรอกตัวเลข แต่คือการเข้าไปสัมผัสชีวิตจริง รับฟังปัญหา และทำความเข้าใจความต้องการของพวกเขา ทุกข้อมูลถูกตรวจสอบอย่างรอบคอบ เพื่อความแม่นยำสูงสุด! และที่สำคัญ เราบันทึก "ข้อมูล" ครัวเรือนที่อยู่ในพื้นที่เสี่ยงภัยพิบัติลงในระบบ PPPConnext เพื่อให้หน่วยงานที่เกี่ยวข้องเข้าถึงและช่วยเหลือได้อย่างรวดเร็ว โดยเฉพาะกลุ่มผู้มีรายได้น้อย ผู้พิการ และผู้เปราะบาง ซึ่งมักได้รับผลกระทบจากภัยพิบัติรุนแรงกว่าใครเพื่อน "ข้อมูล" คือพลัง! 💪 แล้วคุณล่ะ คิดว่าการจัดการ "ข้อมูล" มีส่วนสำคัญแค่ไหนในการแก้ปัญหาความยากจนในประเทศไทย? คอมเมนต์มาคุยกันได้เลย! 👇

เรื่อง: แตงโม สกลนคร ทำไมคนที่ตายไปถึงชอบบอกว่า “เดินทางไกล” การจากลาที่ไร้จุดหมาย หรือการเดินทางของจิตวิญญาณ? ความตายเป็นหนึ่งในปรากฏการณ์ที่ลึกลับและท้าทายความเข้าใจของมนุษย์มาตั้งแต่โบราณกาล เมื่อมีใครจากไป เรามักได้ยินคำกล่าวที่ว่า " เขาเดินทางไกลแล้ว " วลีนี้ไม่ใช่เพียงคำเปรียบเปรยที่อ่อนโยนแทนคำว่า " ตาย " ที่ฟังดูรุนแรงและห่างเหิน แต่ยังแฝงไว้ด้วยความหมายอันลึกซึ้งที่สะท้อนถึงความเชื่อ ปรัชญา และความรู้สึกของมนุษย์ที่มีต่อการจากลาครั้งสุดท้ายนี้ แล้วเหตุใดมนุษย์จึงเลือกใช้คำว่า " เดินทางไกล " เพื่อสื่อถึงความตาย? การสำรวจความหมายเบื้องหลังวลีนี้จะพาเราไปทำความเข้าใจถึงมุมมองที่หลากหลาย ทั้งทางโลกและทางธรรม ที่อธิบายปรากฏการณ์อันเป็นนิรันดร์นี้ การจากลาที่ไร้จุดหมายของร่างกาย ในทางโลก คำว่า " เดินทางไกล " สามารถตีความได้ในแง่ของการจากลาที่ไม่สามารถหวนกลับคืนมาได้อีกแล้ว เมื่อร่างไร้วิญญาณถูกฝังหรือเผา ผู้นั้นก็หายไปจากสายตา ไม่สามารถพูดคุย สัมผัส หรือรับรู้การมีอยู่ได้เหมือนเดิมอีกต่อไป การจากไปนี้จึงเปรียบได้กับการเดินทางที่ไกลแสนไกล จนไม่...

ในโลกที่เต็มไปด้วยข้อมูลและการเรียนรู้ที่เข้าถึงได้ง่ายเพียงปลายนิ้วสัมผัส หลายคนอาจเชื่อว่าทุกสิ่งสามารถถ่ายทอดและเรียนรู้ได้ผ่านการสอน ไม่ว่าจะเป็นทักษะ ความรู้ หรือแม้แต่ประสบการณ์ แต่เมื่อพิจารณาอย่างลึกซึ้ง เราจะพบว่ามี "ความรู้" บางประเภทที่ไม่อาจถูกถ่ายทอดได้อย่างสมบูรณ์ผ่านการสอนเพียงอย่างเดียว โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพูดถึงการพัฒนาศักยภาพของ ผู้นำ และการเติบโตเป็น คนเก่ง อย่างแท้จริง  บทความนี้จะสำรวจความรู้เหล่านั้น โดยเน้นย้ำถึงความสำคัญของการเรียนรู้ด้วยตนเองและการสั่งสมประสบการณ์ตรง ประสบการณ์ตรง: บทเรียนล้ำค่าที่ห้องเรียนให้ไม่ได้ หนึ่งใน " ความรู้ที่สอนกันไม่ได้ " ที่ชัดเจนที่สุดคือ ประสบการณ์ตรง แม้ว่าเราจะสามารถฟังเรื่องราวจากผู้มีประสบการณ์ อ่านกรณีศึกษา หรือดูวิดีโอจำลองสถานการณ์ได้ แต่การได้เผชิญกับสถานการณ์นั้นด้วยตนเอง จะมอบบทเรียนที่ลึกซึ้งและแตกต่างออกไป รสชาติ กลิ่น และสัมผัส : ลองจินตนาการถึงการพยายามอธิบายรสชาติของทุเรียนให้คนที่ไม่เคยกินฟัง ไม่ว่าเราจะบรรยายถึงความหวาน ความมัน หรือกลิ่นที่เป็นเอกลักษณ์อย่างไร พวกเขาก็ไม่อาจเข้าใจได้อย่างแท้...

เรื่อง: แตงโม สกลนคร สวัสดีครับทุกคน วันนี้ผมอยากจะมาแชร์เรื่องราวเบื้องหลังอีกมุมหนึ่งของการมีน้อง ๆ นักศึกษาฝึกงานในหน่วยงานของเราครับ หลายคนอาจจะเคยคิดเหมือนผมเมื่อก่อนนะครับว่า โอ้โห มีเด็กฝึกงานมา น่าจะสบายเลย ช่วยงานได้ตั้งเยอะแยะ แต่พอได้มาทำหน้าที่ " พี่เลี้ยง " หรือผู้ดูแลน้อง ๆ จริง ๆ เนี่ย ถึงได้รู้เลยครับว่ามันไม่ได้มีแค่มุมนั้นมุมเดียว ใช่ครับ ในแง่ของการช่วยงาน พอเรามอบหมายงานที่เหมาะสมให้น้อง ๆ แล้ว เขาก็สามารถเป็นกำลังเสริมที่ดีให้กับทีมได้จริง ๆ ครับ แต่นั่นมันคือปลายทาง หลังจากที่น้อง ๆ ได้รับมอบหมายงานไปแล้ว...  แต่ก่อนหน้านั้นล่ะครับ? พี่เลี้ยงอย่างเราต้องคิดหนักเหมือนกันนะครับ ว่าจะมอบหมายงานอะไรให้น้อง ๆ ที่จะสามารถฝึกฝนทักษะได้อย่างแท้จริง เหมาะสมกับความรู้ความสามารถที่เขามีอยู่ในปัจจุบัน อย่างภาพที่ผมแนบมาให้ดูนี่ครับ เป็นอีกหนึ่งกิจกรรมที่ผมได้ทำกับน้องฝึกงาน คือการวัดแววทักษะหลายอย่างเลยครับ ทั้งการจับประเด็นสำคัญ การบริหารจัดการข้อมูล และความคิดสร้างสรรค์ในการนำเสนอ ผมให้น้องเขาลองถอดเทปการประชุม แล้วสรุปประเด็นสำคัญออกมาเล่าให้ผมฟัง จากนั้นก็ให้เขา...

เรื่อง: แตงโม สกลนคร สวัสดีครับท่านผู้ฟังที่รักในห้วงเวลา... เคยไหมครับ ที่เรานั่งมองดาวบนท้องฟ้า แล้วจินตนาการถึงผู้คนที่เคยอยู่ตรงนี้เมื่อหลายร้อยปีก่อน พวกเขาใช้ชีวิตกันอย่างไร เล่าขานเรื่องราวอะไรให้ลูกหลานฟัง? แล้วถ้ามองไปข้างหน้าอีกล่ะครับ... ในปี พ.ศ. 2600 อีกราวๆ เจ็ดสิบกว่าปีข้างหน้า ลูกหลานของเราในวัยหนุ่มสาว เขาจะมองย้อนกลับมาที่เราในวันนี้อย่างไรกันนะ? ผมนั่งคิดเล่นๆ ในปี พ.ศ. 2567 ที่ผมอายุ 32 เนี่ย อีกเจ็ดสิบกว่าปีข้างหน้า ผมก็คงเป็นคุณตาคุณปู่ วัยเดียวกับพ่อแม่ผมในตอนนี้... แล้วตำนานอะไรของเราในวันนี้ ที่จะไปเล่าให้ลูกหลานฟังในยุคนั้นได้บ้าง? พ่อแม่ผม ท่านมีเรื่องราวการต่อสู้ชีวิต มีหลักฐานความทรงจำ มีเรื่องเล่าที่อาจยกเป็นวีรกรรมได้เลยด้วยซ้ำ...  แต่มองกลับมาที่ยุคของเราสิครับ ส่วนใหญ่ที่เราคุยกัน อาจจะมีแต่เรื่องความยากลำบากกว่าจะได้อะไรมา หรือไม่ก็บ่นๆ ว่าทำอะไรก็ดูจะไม่สำเร็จ... นี่เป็นแค่ความคิดเห็นส่วนตัวนะครับ แต่ผมก็อดสงสัยไม่ได้ เลยลองสำรวจรอบๆ ตัว สอบถามความคิดเห็นของคนใกล้ชิด แล้วขออนุญาต... บันทึก "ตำนาน" ฉบับปี พ.ศ. 2567 นี้ ส่งตรงถึงลูกหลานในยุค พ...

เรื่อง: แตงโม สกลนคร ยังถามไถมิลืมเลือน ราตรีเหน็บหนาว เมฆาคลุ้งจรุงฟ้า สายลมพลิ้วแผ่ว จันทราฉายล้อมดวงใจ ยืนเดียวดาย ท่ามหยาดน้ำค้างพร่างพราย หวนคะนึงถึงวันวานอันเลือนราง ไม่อาจหวนคืน... สาโทกลั่นจากร้อยปี ณ เรือนนา ซ่อนกายาใต้ไอเย็นแห่งเหมันต์ แว่วเสียงแคน พัดผ่านทุ่งรวงทองพลัน ก้องกังวานถามถึงวิญญาณแห่งบรรพชน... เจ้ายอดวีรชน...ยังคงไถ่ถามอยู่ใช่ไหม? ไถ่ถามถึงความมืดมิดในจิตใจคนเมื่อครั้งก่อน ผู้ใดหนอที่อยู่ห่างไกลสุดขอบฟ้า ยังคงเฝ้าถามถึงเส้นขาวดำแห่งความดีและความชั่วในเรื่องราวเหล่านั้นอยู่บ้างไหม? ผู้คนพบพาน...แล้วก็จากลา เจ้ากับข้ายังคงเคียงข้าง ไม่เลือนหาย...จริงหรือที่เราจะลืมเลือนเรื่องราวเหล่านั้นได้สนิทใจ จากกันแสนไกล...เจ้าสุขสบายดีหรือไม่? บทกวีแห่งความทรงจำและการไถ่ถามถึงคุณธรรม ท่ามกลางความเงียบสงัดของรัตติกาล แสงจันทร์นวลผ่องสาดส่องลงมายังผืนดินที่เย็นเยียบ ไอหมอกบางเบาลอยละล่อง ราวกับวิญญาณที่กำลังเดินทาง บทกวีนำพาเราย้อนกลับไปยังห้วงแห่งความทรงจำ ที่ซึ่งเรื่องราวของอดีตยังคงก้องกังวานอยู่ในห้วงคำนึง บทความนี้จะพาผู้อ่านดำดิ่งสู่โลกแห่งความรู้สึก ผ่านถ้อยคำที่ร้อยเรียง...

เรื่อง: แตงโม สกลนคร ทุกคนเคยเป็นไหม... ฟีลเหมือนสมองมันตื้อๆ บอกไม่ถูก เหมือนมีอะไรเต็มไปหมด จนคิดอะไรไม่ออก สั่งงานอะไรไปก็เหมือนมันรวนๆ ไปหมดเลยอ่ะ... เหมือนคอมพิวเตอร์ที่เปิดโปรแกรมเยอะเกิน จนมันแฮงก์ไปชั่วขณะ... นั่นแหละค่ะ ที่บทความนี้เค้าเรียกว่าภาวะ "สมองล้น" แล้วไอ้อาการที่มันรวนๆ ไปหมดนั่นน่ะ เค้าเรียกว่า "Error Message" ฟังดูน่ากลัวใช่ไหมล่ะคะ? แต่จริงๆ แล้วมันใกล้ตัวกว่าที่เราคิดเยอะเลยนะ ในยุคที่ข้อมูลมันไหลมาแบบไม่หยุดหย่อนจริงๆ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องงาน เรื่องส่วนตัว ข่าวสารบ้านเมือง หรือแม้แต่เรื่องดราม่าในโซเชียลมีเดีย... ทุกอย่างมันถาโถมเข้ามาใส่สมองเราตลอดเวลา เหมือนเราพยายามจะเติมน้ำใส่แก้วที่ไม่เคยเต็ม แถมยังมีรูรั่วรอบด้านอีกต่างหาก แล้วคิดดูสิคะ ว่าสมองเรามันจะรับไหวได้ยังไง แล้วไอ้ "Error Message" ที่สมองมันส่งออกมาเนี่ย มันมาได้หลายรูปแบบเลยนะ บางทีก็เป็นแค่อาการวอกแวกง่ายๆ จับจดอะไรไม่ได้นาน บางทีก็ลืมว่าเมื่อกี้เพิ่งพูดอะไรไป หรือหนักหน่อยก็คือตัดสินใจอะไรผิดพลาดไปเลยก็มี หรือบางทีมันก็มาในรูปแบบของความรู้สึกเหนื่อยล้าทางจิตใจ ทั้งๆ ...

เรื่อง: แตงโม สกลนคร ใครเคยรู้สึกเหมือนสมองมันตื้อๆ คิดอะไรไม่ออก สั่งงานอะไรไปก็รวนไปหมดบ้างไหมครับ? นั่นแหละครับ อาการของภาวะ "สมองล้น" จนเกิด "Error Message" เหมือนคอมพิวเตอร์ที่ทำงานหนักเกินไป ซึ่งในยุคที่ข้อมูลข่าวสารถาโถมเข้ามาไม่หยุดแบบนี้ ใครๆ ก็เป็นได้! ไม่ต้องตกใจครับ วันนี้เรามีวิธีง่ายๆ ในการกู้สมองของเรากลับมา ให้พร้อมประมวลผลข้อมูลได้อย่างมีประสิทธิภาพอีกครั้ง มาดูกันเลย! 👇 5 ขั้นตอนง่ายๆ กู้สมองจากภาวะ Error Message ขั้นตอนที่ 1: สังเกตสัญญาณเตือน 🤔 ก่อนที่เราจะกู้สมองได้ เราต้องรู้ก่อนว่าสมองของเรากำลังส่งสัญญาณ Error Message อะไรออกมาบ้าง ลองเช็กตัวเองดูนะคะว่ามีอาการเหล่านี้บ้างไหม ไม่โฟกัส :ทำอะไรก็วอกแวก สมาธิสั้นลง หลงๆ ลืมๆ : ลืมสิ่งที่เพิ่งพูด หรือกำลังจะทำอะไร ตัดสินใจพลาด : คิดวิเคราะห์ไม่รอบคอบ ตัดสินใจไม่สมเหตุสมผล เหนื่อยล้าทางใจ : รู้สึกอ่อนเพลีย หมดแรง ทั้งที่ไม่ได้ออกกำลังกายหนัก หงุดหงิดง่าย : อารมณ์แปรปรวน ฉุนเฉียวง่ายกว่าปกติ นอนไม่หลับ : นอนหลับยาก หรือหลับไม่สนิท Tips : ลองจดบันทึกอาการเหล่านี้ในแต่ละวัน เพื่อให้เห็นภาพชัดเจนขึ้...

เรื่อง: แตงโม สกลนคร บ้านนาในทรงจำเมื่อ 30 กว่าปี สวัสดีครับทุกคน พบกับผม แตงโม สกลนคร บทความนี้เราจะมาขุดคุ้ยเรื่องราวจากผืนดิน สู่ภูมิปัญญาที่สั่งสมมาแต่บรรพบุรุษ วันนี้ ผมจะพาทุกท่านย้อนกลับไปสัมผัสวิถีชีวิตที่ผูกพันกับธรรมชาติอย่างแนบแน่น เรื่องราวของ " วิศวกรรมหญ้าคาฉบับชาวนา " ครับ ใครที่เติบโตมากับบ้านหลังคามุงหญ้า... อาจจะคุ้นเคยกับคำว่า " เถียงนา " หรือเป็นบ้านหลังแรกในชีวิตของใครบางคน หนึ่งในนั้นคือผมเอง มีภาพความทรงจำวัยเด็กของผม มันผูกพันอยู่กับกลิ่นดิน กลิ่นฝน และกลิ่นหญ้าคา ถามว่าตอนนั้นลำบากไหม... ในความทรงจำของเด็กชายอย่างผม มันไม่ได้มีความรู้สึกขัดสนเท่าไหร่ อาจจะเป็นเพราะพ่อกับแม่คอยวางแผน จัดการทุกอย่างให้เราพอมีพอกิน มีความมั่นคงทางอาหาร ในยุคนั้นมันอาจจะไม่ได้วัดกันที่เงินในกระเป๋า แต่มันอยู่ที่ข้าวในยุ้ง ปลาในหนอง ผ่านมาสามสิบกว่าปี... ผมยังคงตั้งคำถามกับตัวเองว่า ชีวิตในอดีตกับปัจจุบัน มันแตกต่างกันมากน้อยแค่ไหน ความทรงจำที่ชัดเจนที่สุดคงเป็นช่วงปี 2540 ที่ร้านค้าเริ่มมีอาหารแห้งมาวางขายอย่างเช่น มาม่า ที่แสนอยากกินจนทรมาน และร้านค้ามันไม่ได้...