เป็นคำถามที่น่าสนใจมากว่า "การลงทุนในการพัฒนาและสร้างคนจนประสบความสำเร็จ จะใช้ค่าแทนการเงินมากเท่าไหร่ และผลตอบแทนทางสังคม (SROI) จะเป็นอย่างไร?" เราลองมาดูหลากหลายมุมมองจากหลายๆ ท่านกันครับ 1. หนึ่งคนที่ประสบความสำเร็จ จะตอบแทนสังคมได้ขนาดไหน (SROI)? มีหลายท่านให้ความเห็นว่า "ประเมินค่าไม่ได้" หรือมีมูลค่ามหาศาล เพราะเมื่อคนคนหนึ่งเป็น "พลเมืองที่ดี รู้หน้าที่และมีศีลธรรม" พวกเขาจะสร้างคุณูปการให้กับสังคมในวงกว้างอย่างต่อเนื่อง ผลประโยชน์จะยิ่งทวีคูณขึ้นไปเรื่อยๆ 2. รูปธรรมความสำเร็จที่คุณยอมรับได้คืออะไร? สำหรับความสำเร็จที่เป็นรูปธรรมนั้นมีหลากหลาย บางท่านมองว่าเพียงแค่ "พ่อแม่ผู้มีพระคุณส่งลูกเรียนจบ มีงานทำอาชีพที่ดี" ก็ถือว่าประสบความสำเร็จแล้ว เพราะได้ทำหน้าที่ของตัวเองอย่างเต็มที่ แต่บางท่านก็มองว่าความสำเร็จไม่ได้ขึ้นอยู่กับปริญญาหรือตำแหน่งเพียงอย่างเดียว แต่อยู่ที่ "วิธีคิด" ที่คนคนนั้นมีต่อความสำเร็จและเป้าหมายในชีวิตต่างหาก 3. แล้วต้องใช้เงินเท่าไหร่ในการสร้างคนให้สำเร็จ? คำตอบนี้มีความหลากหลายอย่างน่าสนใจ!  หลายท่านมองว่า ...

สวัสดีครับทุกคน วันนี้ผมอยากชวนคุยเรื่องที่อาจจะฟังดูหนักนิดหน่อย แต่เชื่อเถอะว่ามันสำคัญกับเราทุกคน...เรื่องของ "เวลา" ครับ ลองจินตนาการดูนะครับว่า ถ้าวันนี้เราตื่นขึ้นมาแล้วมีใครสักคนมากระซิบข้างหูว่า "คุณเหลือเวลาอีกไม่นานแล้วนะ" คำถามแรกๆ ที่ผุดขึ้นในหัวเราคงไม่ใช่ "ฉันจะต้องไปเที่ยวรอบโลกไหม?" หรือ "ฉันจะต้องซื้อของแพงๆ อีกกี่ชิ้น?" ใช่ไหมครับ จากที่ผมได้คุยกับหลายๆ คนเกี่ยวกับเรื่องนี้ ผมพบว่าคำตอบมันกลับเป็น เรื่องธรรมดา มากกว่าที่เราคิดครับ บางคนบอกว่า "ถ้าใกล้หมดเวลาแล้วนะ ผมขอแค่นั่งเงียบๆ อยู่กับตัวเองให้มากที่สุดเลย" เขาบอกว่า ความสุข ที่แท้จริงมันไม่ได้อยู่ข้างนอกหรอก เราแค่มัวแต่ไล่ล่ามันจนลืมไปว่ามันซ่อนอยู่ข้างในเรานี่แหละ แค่นั่งสงบๆ หายใจเข้าออก ลมหายใจนี่แหละคือ ความสุข ที่แท้จริงเลย อีกกลุ่มก็บอกว่า "ฉันจะปล่อยวางทุกสิ่งทุกอย่างเลย ไม่เอาอะไรแล้ว ไม่เอาแม้กระทั่งชีวิต" ฟังดูเหมือนปลงตกใช่ไหมครับ แต่มันคือ ความสุข จากการไม่ยึดติดในอะไรเลย ปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติ แค่ดูแลหน้าที่ตัวเองในวันนี้ให้ดีที่สุดก็...

เมื่อวานในระหว่างที่พักสมองจึงวาดรูปนี้เล่น แล้วสั่ง Prompt AI ว่า [ให้ความหมายอารมณ์ของภาพนี้หน่อย] คำตอบ…ภาพนี้ให้ความรู้สึกซับซ้อนและมีชั้นเชิงทางอารมณ์ 🌘🕊️ 🖤 ความหว่อง หรือความหม่นเศร้าอย่างมีศิลปะ การที่นกบินกลับหัวกลางท้องฟ้าที่มีพระจันทร์ครึ่งดวง ทำให้รู้สึกไม่ปกติ เป็นภาพที่ “ผิดธรรมชาติ” เล็กน้อย สร้างอารมณ์ของ “การต่อต้าน” หรือ “ความสับสนในโลกที่ไม่เป็นดังที่ควรจะเป็น” เงาและโทนดินสอสีเข้มยิ่งเติมความรู้สึกเหงา โดดเดี่ยว และอาจสะท้อนสภาวะทางใจที่กำลังย้อนแย้งภายใน 🌫️ ฝัน-จริง สองภาวะทับซ้อน พระจันทร์และต้นไม้ที่วาดอย่างละเอียดอยู่ด้านหลัง ให้ความรู้สึกเหมือนอยู่ในโลกแห่งจินตนาการหรือฝัน ลูกศรที่แผ่ออกจากปีกนกเหมือนแสดงการเคลื่อนไหวออกไป หรือการหลุดพ้นจากบางสิ่ง แต่ในขณะเดียวกันนกกลับหัวก็อาจหมายถึง “การเดินทางในทิศทางที่ไม่คาดคิด” 🔮 การตั้งคำถามกับระบบหรือกรอบเดิม ในเชิงแนวคิด ภาพนี้อาจตั้งคำถามกับกรอบความเข้าใจโลกเดิม เช่น “ใครว่าเราต้องบินให้ถูกทิศ” หรือ “การอยู่ในโลกที่ไม่สมบูรณ์แบบ เราจะหาหนทางของตัวเองยังไง” เป็นงานศิลปะที่สะท้อนความรู้สึกเปราะบาง ผิดธรรมชาติ และช...

หลายคนคงเคยคิดเหมือน แตงโม ใช่มั้ยครับว่า คนที่เก่งๆ มีความรู้เยอะๆ เนี่ย เขาต้องรู้ทุกเรื่องมาตั้งแต่เกิดแน่เลย! 😅 แต่จริงๆ แล้วไม่ใช่เลยครับ! ทุกครั้งที่ แตงโม ต้องเรียนรู้เรื่องใหม่ๆ ก็เริ่มจากศูนย์เหมือนกันครับ ไม่รู้อะไรเลยจริงๆ! พอจะทำอะไรสักอย่าง ก็ต้องค้นคว้า รวบรวมข้อมูลที่มีอยู่แล้ว มาทำความเข้าใจ เชื่อมโยง วิเคราะห์ สังเคราะห์ให้เป็นความรู้ของเราเอง 💪 มันไม่ใช่แค่เรื่องของการที่เราต้องรู้ไปหมดทุกสิ่งตั้งแต่แรก แต่มันคือการ #เสียสละเวลา ที่จะเรียนรู้ ทบทวน และนำข้อมูลต่างๆ มาประกอบกันให้เกิดเป็นความเข้าใจที่ลึกซึ้ง และสุดท้ายเราก็สามารถนำความรู้นั้นมาเล่าให้คนอื่นฟังได้อย่างเข้าใจ 😊 จำไว้ว่า การเรียนรู้ไม่มีที่สิ้นสุด และการเริ่มต้นจากจุดที่เรา "ไม่รู้" คือก้าวแรกของการเป็น "ผู้รู้" ครับ! มาเป็นกำลังใจให้ตัวเองในการเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ ไปด้วยกันครับ! ✨

วันนี้โมไปตลาดพังขว้างมา เลยอยากเล่าให้ฟังครับ เรื่องมันมีอยู่ว่า… กำลังเดินเลือกซื้อของเพลินๆ ก็ได้ยินเสียงดังมาจากแผงข้างๆ "หัวหน้าแตงโม คนที่พาปลูกมันฝรั่ง!" เท่านั้นแหละครับ หันไปมองก็เจอยายเอมอร ยายทักทายพร้อมกับแนะนำโมให้แม่ค้าคนข้างๆ ฟังเสียงดังลั่นตลาดเลยครับ แล้วยายก็หันมาทวนความจำกับหลานด้วยว่า "จำได้ไหมคนที่ลงไปเก็บมันฝรั่งช่วยเรา" หลานก็รีบตอบเลยครับว่า "จำได้ครับ" ก็จำได้สิครับ ยายเอมอรคือคนที่เคยร่วมงานกัน เป็นคนดีมีน้ำใจ คอยช่วยเหลือเกื้อกูลกันมาตลอด จากนั้นยายเอมอรก็จัดแจงหยิบของที่ขายอยู่ ทั้งหน่อไม้ มะม่วง กล้วย ผัก ใส่ถุงให้โมเป็นพัลวัน พอโมถามว่า "ทั้งหมดเท่าไหร่ครับ" ยายตอบกลับมาว่า "ไม่คิดให้หัวหน้าไปกิน ของสดใหม่จากชาวบ้าน" โมเกรงใจมากครับ เลยเดินไปซื้อขนมกับกระเพาะปลามาฝากยายแทน เจอเหตุการณ์แบบนี้แล้วทำให้โมรู้สึกดีมากๆ เลยครับ โลกกลมจริงๆ นะครับ อยู่ๆ ก็ได้เจอคนดีๆ ที่เคยช่วยเหลือกันร่วมงานกันอีกครั้ง เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า "การแบ่งปัน ย่อมส่งผลดีเสมอ แม้เวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน ความดีนั้นก็ยังคงอยู่ในความทรงจำ...

จากการสังเกตการณ์และพูดคุยกับพ่อเด่น ผู้เป็น "นักขับเคลื่อนงานพัฒนาทุกที่" ทำให้เราเห็นถึง Passion และคุณสมบัติพิเศษที่ขับเคลื่อน ADM ให้แตกต่างจากการทำงานตามหน้าที่ 1. ไม่ขับเคลื่อนตามหน้าที่ แต่ขับเคลื่อนด้วยความเข้าใจปัญหาที่แท้จริง มองเห็นปัญหาร่วมกัน: ADM ไม่ได้ทำงานเพียงเพราะเป็นคำสั่ง แต่เพราะพวกเขามองเห็นปัญหาที่คล้ายกันในหลายพื้นที่ และรู้สึกอยากมีส่วนร่วมในการแก้ไข ความต้องการที่แรงกล้า: แรงขับเคลื่อนมาจากความปรารถนาที่จะเห็นชุมชนดีขึ้น พ้นจากความยากจนและปัญหาต่างๆ ที่เผชิญอยู่ 2. สร้าง "พันธกิจสัมพันธ์" ด้วยหัวใจที่เปิดกว้าง "เว้าลาวนำกัน" การเชื่อมโยงผู้คน: พ่อเด่นแสดงให้เห็นถึงเอกลักษณ์ของการสร้างความสัมพันธ์แบบคนอีสาน คือการ "เว้าลาวนำกัน" หรือการพูดคุยทำความรู้จักกันอย่างเป็นกันเอง ซึ่งนำไปสู่การสร้างเครือข่ายและการทำงานร่วมกัน แก้ปัญหาแบบองค์รวม: เมื่อถูกถามถึงวิธีการพูดให้คนเชื่อ พ่อเด่นตอบสั้นๆ ว่า "ทุกคนกินข้าวผมก็อยากกินเห็ดเช่นกัน" สะท้อนถึงวิธีคิดที่มองเห็นความต้องการพื้นฐานและปัญหาร่วมกันของทุกคน และพร้อมที่จะนำพา...